Rysowane Emocjami: Eiree

sobota, 20 listopada 2010

Eiree

jeszcze raz moja dziewczyna

dziś wiem już, że nazywa się Eiree

proszę się do niej powoli przyzwyczajać

jak widać, nadal nie potrafię rysować rąk, trochę dlatego, że obraziłam się na podręcznik do rysunku - kazał mi myśleć liniami.. liniami?!!! tak jakby, którykolwiek z moich rysunków był przemyślany i zaplanowany. doprawdy pfff ;)

2 komentarze:

Unknown11 stycznia 2011 02:02
piękna, delikatna grafika...gratulacje! największe za panienki :-)
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
Aga16 stycznia 2011 02:52
panienek będzie więcej, muszę tylko popracować nad detalami i proporcjami :)
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi

Dodaj komentarz

Krótka historia

faktycznie zaczęło się przypadkiem.

od dzieciństwa, od szkoły nie pamiętam żebym miała w ręku kredki czy ołówek. nigdy nie uczyłam się łączenia kolorów, nie znam się na szczegółach technicznych rysunku.

zawsze żyłam w przekonaniu, że nie umiem rysować, że to za trudne, że nie dla mnie, aż pewnego dnia okazało się, że to co zawsze odrzucałam jest w stanie pochłonąć mnie jak ocean. rysowanie sprawia, że przenoszę na papier to co widzę w sobie. dużo w tym emocji i mało warsztatu, ale co z tego?

nie interesuje mnie perfekcja. te rysunki to ja i tak jak ja są niedoskonałe i niedokończone. zmieniają się z upływem czasu i nabieraniem przeze mnie wprawy, oswajaniem się z rysowaniem.

ten blog ma jeden podstawowy cel - udokumentować to co się dzieje. czasem sama w to nie wierzę..