Rysowane Emocjami: Oko

poniedziałek, 1 listopada 2010

Oko

nie, nie, to nie słońce - to oko, na papierze kolorowym

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)

Krótka historia

faktycznie zaczęło się przypadkiem.

od dzieciństwa, od szkoły nie pamiętam żebym miała w ręku kredki czy ołówek. nigdy nie uczyłam się łączenia kolorów, nie znam się na szczegółach technicznych rysunku.

zawsze żyłam w przekonaniu, że nie umiem rysować, że to za trudne, że nie dla mnie, aż pewnego dnia okazało się, że to co zawsze odrzucałam jest w stanie pochłonąć mnie jak ocean. rysowanie sprawia, że przenoszę na papier to co widzę w sobie. dużo w tym emocji i mało warsztatu, ale co z tego?

nie interesuje mnie perfekcja. te rysunki to ja i tak jak ja są niedoskonałe i niedokończone. zmieniają się z upływem czasu i nabieraniem przeze mnie wprawy, oswajaniem się z rysowaniem.

ten blog ma jeden podstawowy cel - udokumentować to co się dzieje. czasem sama w to nie wierzę..